@Pai
ปาย เมืองเล็ก ๆ ที่ถูกโอบล้อมไปด้วยขุนเขา สูงตระหง่านเป็นรอยต่อชายแดนไทย-พม่า ฤดูหนาวอากาศเย็นจัด เมืองเล็กๆแห่งนี้มักปกคลุมด้วยสายหมอก ละอองน้ำจางๆยามเช้า บรรยากาศอันเงียบสงบ ทุ่งนาสีเขียว ท้องฟ้าสีคราม กับแสงแดดอุ่นๆ ที่ทอดผ่านม่านหมอกหนา แลเห็นต้นสนไม้ยืนต้นเมืองหนาวสูงใหญ่เป็นทิวแถวตามเชิงเขา วิถีชีวิตที่เรียบง่ายของผู้คน ด้วยความเป็นเอกลักษณ์นี้ ปายได้ดึงดูดนักเดินทางให้มาสัมผัสมนต์เสน่ห์แห่งนี้
เอิ่มมม.....
ก่อนอื่นต้องขอเกริ่นก่อนว่า ใครที่มาอ่านบล็อคนี้แล้วอ่านไม่รู้เรื่องคงไม่แปลก เพราะเราเขียนเองยังอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องเลย หุหุ
ทริปนี้มีเพื่อนผู้ร่วมชะตากรรม5ตัวด้วยกัน
พิชชี่ หลุยส์ พง เบิร์ท แตม
วันที่ 31ธค.51
เดินทางขึ้นรถไฟเวลา21:50 ถึงแม้ว่าจริงๆแล้วรถไฟจะเรท แต่ก็มัวแต่นั่งเมาท์เพลินจนเกือบขึ้นรถไม่ทัน
วันที่1มค.52
เวลา24:00น.ฉลองปีใหม่บนรถไฟกัน สนุกสนาน ดีใจที่ไม่ได้มีแค่พวกเราที่เสียงดัง ยังมีฝรั่งอีก5-6คนเสียงดังกว่าพวกเราอีก นอนกันด้วยความทรมานเนื่องขากขึ้นรถไฟชั้น3กัน
(เวลาที่แสนทรมานผ่านไปครบ12ชม.)
เย้!! ถึงเชียงใหม่แล้ว!! ^o^
 |
| ระหว่างเดินทางก็หนาวนะ ลมโกรกตลอดทาง |
 |
| วิวธรรมชาติ สวยงาม |
รถตู้ออก4โมงครึ่ง 4โมงครึ่งจริงๆนะ (ทุกคนได้ยินเหมือนกันใช่มั้ย!!?)
อ้าาาาา.....หาที่นั่งกินข้าวก่อนดีกว่า
แหว่ะ ข้าวอะไรไม่รู้ หมูก็ผัดไม่สุก อย่าไปกินนะ ร้านนั้นมีชื่อว่าXXX(ไม่เอา ไม่บอกดีกว่า อิอิ)
พอกินเสร็จ นั่งอืดกันสักพัก ยังไม่4โมงครึ่งเลย เพิ่ง4โมงเอง
อืมมม..ไปรอที่รถดีกว่า 4โมง15แล้วววว
พอไปถึง....
อ้าว..ทุกคนมารอพวกเราเหรอเนี่ย มันยังไม่4โมงครึ่งเลยนะ งงๆกับคนที่นี่นะเนี่ย
ก็เลยขึ้นรถๆเพื่อที่จะไปปายกัน
ลุงขับรถตู้ก็ใจดีจัง ชวนคุยตลอดเลย
แต่....โอย... ทำไมเหมือนจะเวียนหัวนะ -*-"
นี่ชั้นต้องนั่งรถอย่างนี้เป็นเวลา2-3ชม.เลยเรอะ!?
 |
| นั่งหน้าเป็นตุ๊กตาหน้ารถ |
 |
| ที่พักริมทาง1นาที ดั่งสวรรค์ของคนนั่งรถไปปาย... |
ต่อๆๆ นั่งรถต่อไป ดึกจังเลยอ่ะ น่ากลัว... โอ้ว้าววว ดาวสวยจริงๆ
 |
| ปาย อิอิ |
และแล้วก็ถึงปายซะที...
เย้ๆๆๆ ถึงแล้ว อะไรน่ะ ขับรถเข้าไปในถนนคนเดินเลยเหรอลุง คนมองพวกเราแบบว่ารำคาญมาก ต้องรีบปิดม่านโดยด่วน 555+ พอลงจากรถแล้ว สุดยอดดดด!!! อากาศเย็นดีมากๆ คนเยอะยั๊วเยี๊ยะไปหมด
เอ..จะเดินไปทางไหนกันดี อ๊ะ นั่นร้านเช่ามอ'ไซค์!! ไปเช่ากันเถอะพอเข้าไปถามได้คำตอบว่า...อะไรนะ รถหมดแล้วเหรอ...เซ็ง แล้วจะไปที่พักยังไงล่ะนี่ |
| สาบานได้ว่านี่ปาย ไม่ใช่ตรอกข้าวสารหรือสีลมช่วงสงกรานต์ |
ว๊ายยยๆๆๆ!! มาแล้วพี่เจฟฝรั่งที่เป็นแฟนพี่แอร์เจ้าของเกสท์เฮาส์มาแล้ว
พอเจอ เจฟก็บอกว่า เอ้า พวกยูขึ้นรถเลย!!!
สภาพรถรถกระบะ ข้างหลังก้มีอะไรไม่รู้เหมือนกองขยะ แคปก็เล็กนิดเดียวจะไปไงล่ะนี่ "เออ..เบียดๆก็ได้วะ..." โอ้ววว....ทางไปทำไมมันมืดอย่างงี้นะ ตอนนั้นเซ็งสุดๆ ข้าวก็ยังไม่ได้กินกันสักคน
สักพัก..อ้า...ถึงแล้ว ถึงที่พักแล้ว พี่แอร์เดินลงมาต้อนรับ...
พี่แอร์น่ารักมากๆเลย บริการดี พูดสุภาพ จะชอบพูดขึ้นต้นประโยคว่า ''ขอโทษนะคะ"ล้อเล่น!! พี่เขาไม่ได้พูดอย่างน้านนน อิอิ(ขอโทษคนที่มาอ่านแล้วไม่เข้าใจ เพราะนี่เป็นมุกตลกในกลุ่ม)
ที่พัก ก็ดีเลยนะ โอเคๆ สวยๆ มีครัวให้ ถึงแม้จะเป็นห้องน้ำรวมแต่ก็โอเค บรรยากาศก็ดี
เดี๋ยวกินข้าวแล้วนอนดีกว่า(ข้าวที่ว่าก็คือมาม่านะ อิอิ) นอนหลับฝันดีคืนแรกผ่านไป...
