@Pai3

วันที่3มค.52

ตื่นนอนกันสายมากกกกกกกกกกกกก...(คงเพราะเมื่อวานเที่ยวหนักไปหน่อย)ก็เหมือนเดิม อาบน้ำแต่งตัวกันก็ปาไปเกือบ2ชั่วโมงแล้ว(แต่งอะไรกันนักันหนานะ5ตัวนี้)แต่วันนี้สะดวกแล้วเพราเรามีรถมอเตอร์ไซค์2คันขับได้ตามใจชอบแล้วก็ตกลงกันว่าจะไปกินข้าวกันที่หมูบ้านยูนนาน ก็ขับรถกันไปพอ ไปถึง อุ๊..พระเจ้า!!! แดดร้อนมากๆๆๆๆ จนเสื้อกันหนาวที่ใครหลายๆคนใส่มาด้วยมีอันต้องถอดออก(ดีนะเราไม่เอามา) แดดร้อนมากจนทำให้วันนั้นเราเองค่อนข้างเบลอๆ เอ...กินร้านไหนดีหว่า ...อุ๊ยๆๆ!!! อย่าเพิ่งกินข้าว ไปถ่ายรูปกันก่อนดีกว่า อุ๊ย อยากโล้ชิงช้าอ่ะ แต่ให้ตายสิ แดดร้อนเป็นบ้า!! หยุดความคิดนั้นทันที ได้เวลากินข้าวได้แล้ว ชั้นหิวแล้วนะ!! อืม...แต่ว่ากินร้านไหนดีล่ะ ตรงนั้นคนก็เต็มเลย(มันเป็นสถานที่เหมือนโรงทานในหนังจีนกำลังภายในน่ะที่ จริงมันน่าจะเป็นภัตรคารนะ หุหุ)ไม่เอาดีกว่าๆๆๆ...กินร้านอื่น แต่ว่าร้านไหนล่ะ...เดินย้อนกลับไปก็ไปเจอร้านขนนมจีนยูนนาน ก็เลยกินกันต่างคนต่างสั่ง ใครสั่งอะไรมั่งจำไม่ได้หรอก กินๆไป(ไม่รู้ว่าเค้าให้น้อยหรือเราหิวกันแน่ มันไม่อิ่มอ่ะ...-*-)

ทำไมรูปเบลอ อ่อ..เพราะเราหิว 

ม้าแคระ..@หมู่บ้านยูนนาน

เวลาผ่านไปพอกินเสร็จ

ขับรถไปไหนกันดี? คิดสิคิด....ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก...ปิ้ง!!(คิดเสียงแบบอิ๊กคิวซังจะได้อารมณ์มาก)

ไป วัด...ดีกว่า(หมายเหตุ...คือ จำชื่อวัดไม่ได้อีกแล้ว ช่วยทีสิเบิร์ทหล่อนคงนึกออก) ขับรถไป...แม่เจ้า วัดอยู่สูงมาก ใครเป็นคนครีเอทความคิดนี้เนี่ย แต่สวยมาก มองเห็นวิวรอบๆด้วย สวยงามมาก แล้วก็ไปไหว้พระกัน ที่นี่มันทำบุญพระประจำวันด้วย(ด้วยข้าวตอกอะไรเนี่ยแหล่ะมั้ง) พอไหว้พระทำบุญเสร็จก็ขับรถกลับลงมา แหม..ประหนึ่งว่านั่งรถไฟเหาะยังไงไม่รู้สิ สนุกปนหวาดเสียว ดีนะที่นิวี่กับดลลี่ขับรถโอเค(แต่แดดก็ยังร้อนมากถึงมากที่สุด)

แล้ว พอลงมาคันเราถึงก่อน ประมาณว่านิวี่เมื่อยเลยให้เรานั่งจับแฮนด์ไว้ก่อน รอ2นางนั้นลงมา (ไอ้เราก็กลัวว่ารถจะพุ่งเพราะเราขับรถมอ'ไซค์ไม่เป็น แต่ก็ผ่านไปด้วยดีไม่มีอะไร)ก็ตกลงว่าจะไปไหนกันต่อ ก็เลยตกลงว่าจะไปปางอุ๋งกัน ก็โอเคขับไป ระหว่างทางเจอใครที่ถูกตาต้องใจนิวี่ก็จะโบกไม้โบกมือให้(ของเค้าแรง)

ขับ ไปบางทีคันเราซึ่งประกอบไปด้วยเบิร์ท เรา นิวี่ (เรียงลำดับตามคนนั่ง ครั้งนี้เบิร์ทขับ)ก็นำ อีกคันนั้นดลลี่ขับส่วนปิยะซ้อนท้ายเป็นสก็อยส์เกิร์ลบางทีก็แซงขึ้นมาสักพักคันของ ดลลี่กับแตมก็ขับนำเราไป พอ เราแซงแล้วหันไปมองคันของดลลี่ค่อนข้างตกใจเล็กน้อย ประหนึ่งว่ามัมมีผ้าสีม่วงขับรถอยู่(ก็เธอเล่นเอาผ้าพันคอมาพันหน้าซะขนาด นั้น ประมาณว่ากลัวแดดฝุ่น ชั้นกลัวเธอหายใจไม่ออกอ่ะ)

ไอ้เรา (3คนก็ขับตามหลังไป แล้วทางด้านนิวี่ก็สังเกตุเห็นป้ายว่าปางอุ๋งมันต้องเลี้ยวไปทางนี้(ทางไหน วะ? ลืม) และบังเอิ๊ญ!บังเอิญบังอรนอนไม่หลับบังขายถั่วมารวมกันเบิร์ทก็ดันมาผง เข้าตา ก็เลยจอดรถ นิวี่ก็ลงจากรถไปคนแรก กางดูแผนที่ ส่วนเบิร์ทขยี้ตาเสร็จก็บอกให้เราจับแฮนด์มอ'ไซ ค์ไว้หน่อย ไอ้เราก็โอเค เคยจับมาแล้วไม่เป็นไรหรอก เราก็จับไว้ จังหวะนั้นมีรถวิ่งมาตกใจสิ เพราะรถที่เราจอดมันก็ไม่ได้อยู่ข้างทางเดินเท่าไหร่ พอตกใจ ก็บิดเครื่องเต็มที่เลยพะยะค่ะ บรื๊นนนนน!!!! เสียงรถมอ'ไซค์ประมาณเด็กแวนซ์แวนซ์กันรถพรุ่งตรงไปข้างหน้านังเบิร์ทที่ยืน แอ๊ะโทรศัพท์อยู่โดนเฉียวไป ไอ้เราก็นั่งอยู่บนมอ'ไซค์เห็นท่าไม่ดีเลยกระโดดออกมา ยังค่ะยังไม่หมด!!ไอ้รถคันนั้นที่วิ่งมาเฉียวเกือบโดนเรา ฟิ้ว!!ดีนะที่เราหักซ้าย มอเตอร์ไซค์เลยหัดเข้าข้างทาง) ผ่านไป1วิ ขอบอกว่าคราม่าสุดริด!!! ทุกคนรีบวิ่งไปดูมอ'ไซค์ (แล้วไม่ดูกุอ่ะ...)

   จากนั้นทุกคนมาดูเรา ถามว่าเป็นไงบ้างๆ เจ็บมืออ่ะ ถลอกไปหมดแล้ว รู้สึก..เจ็บขาอ่ะ เลยถอดกางเกงยีนส์ออกมาดู (ไม่อนาจารนะ ใส่กางเกง3ตัวจ้า) ง่ะ ทำไมเข่าขวายุบลงอ่ะ ฮือๆๆๆ...เป็นไรวะเนี่ย ไอ้เรากับเบิร์ทก็ตกใจ เพราะไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน ด้านพงผู้ผ่านโลกมามากบอกว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวมันก็หาย เคยเป็นมาเหมือนกัน...(จริงอ่ะ...เออ แต่มันก็ไม่ค่อยเจ็บนะ) แล้วสองนางพระเพื่อนพระแพงก็ขับรถมา ถามว่าเป็นยังไงมั่งแล้วก็ตกลงว่าจะขับรถเข้าเมืองไปซื้อยามาทา(ตอนแรกจะไป โรงบาล แต่ว่าไม่ไปดีกว่า มันไม่ได้เป็นอะไรมาก)ก็ไปซื้อยามาทา...แสบมาก(ดีนะที่ใส่กางเกงยีนส์ขายาว มา ตอนแรกกะจะใส่ขาสั้น) พอทายาเสร็จ (คือพวกเราพักทายาหน้าบ้านคนอื่นนะ แล้วหน้าบ้านมันมีร่องๆเหล็กเป็นท่อระบายน้ำเสีย)

  หลุยส์กำลังหยิบกุญแจรถสตาร์ตเครื่อง กุญแจรถดันตกลงไปในท่อ!! พระเจ้า!!ทำไมช่างโหดร้ายกับพวกลูกเหลือเกิน แต่ทันใดนั้นก็เหมือนมีนางฟ้ามาโปรด นั่นก็คือป้าร้านขายขอชำ(ซึ่งเป็นเจ้าของบ้านที่เรานั่งหน้าบ้านเขาด้วยแห ล่ะ)ป้าแกดูหน้าพวกเราไม่ต้องพูดอะไรป้าแกก็เข้าใจ เดินไปหยิบตะขอเหล็กยาวๆมาให้แล้วพูดว่า"เอาไปเกี่ยวกุญแจขึ้นมาสิ" พวกเราก็เงียบๆทึ่งๆแล้วทำตามที่แกพูด อุ๊!!แม่เจ้า ได้กุญแจมาสำเร็จ เริ่ด!!!

   

     ป้า แกบอกว่า ตรงนี้ชอบมีคนทำกุญแจตกบ่อยๆ ป้าแกเลยเตรียมพร้อมไว้เลย(เอารางวัลคุณป้าดีเด่นแพ่งปายไปเลยค่ะ เรายกให้!!)พวกเราก็ขอบคุณเพราะตอนนั้นหน้าตึงไปหมดละ...อ้อ..ใครอยากทำ กุญแจตกเล่นๆลองไปหน้าบ้านแกดูนะ รับรองได้ของคืน

พอผ่านพ้นวิกฤติทุกอย่างได้แล้วพวก เราก็เลยขับรถไปไปน้ำตกหมอแปง พอไปถึง อืม..สวยดี..ถ่ายรูปกับไปสักพักท้องก็เริ่มหิว ก็เลยไปกินไก่ย่างส้มตำกัน ป้าๆ เอาข้าเหนียว!! ไม่มีจ้า... อะไรวะ ขายส้มตำไม่มีข้าวเหนียวขาย โอ๊ะๆ!! ร้านตรงข้ามมีขายนี่หว่า อ้าว แต่ไม่มีใครกล้าซื้อ(กลัวร้านนี้กัด) อ้าๆๆ..เด๋วตูซื้อเองๆ หิวๆไม่ไหวละ ก็ไปซื้อมา พระเจ้าช่วยเหลือ5ห่อพอดีเป๊ะ!!! เหมือนพระเจ้าจะขอโทษเราที่ทำให้เจอแต่เรื่องไม่ดีต่างๆที่ผ่านมา เดินกลับมาอย่างร่าเริงพร้อมถุข้าวเหนียว5ห่อ กินไปๆก็กลับ แล้วก็ขับรถกลับที่พักกัน พักให้หายเหนื่อยก่อน...พออยู่พักสักพักก็ไปถนนคนเดินต่อ อากาศดีมากปาย...

น้ำตกหมอแปง

เดิน จนดึกดื่น ทางด้านหลุยส์ แตมและเบิร์ทไปซื้อของที่ระลึก เรากับพงนั่งรออยู่ข้างๆร้านโรตี(รึเปล่า? จำไม่ได้) ทันใดนั้นก็มีเสียงหมาเห่า โฮ่งๆๆๆๆๆ!!!! ภาพที่เห็นคือมีหมาสัก4-5ตัว วิ่งมาเป็นกลุ่มไล่กัดกัน!!! แล้วมุ่งตรงมาทางร้านโรตีที่เรานั่งกันอยู่ ภาพที่เห็นคนด้านนอกแตกกระจาย ส่วนลูกค้าที่รอซื้อโรตีอยู่ยังแน่วแน่ที่จะซื้อต่อไป แต่หมามันก็แน่วแน่เหมือนกัน วิ่งตรงมา คนที่รอๆอยู่แถวก็เบี้ยวไปเบี้ยวมายังกะเล่นแม่งูเอ๋ย สักพักแถวแตกกระจายเป็นนกกระจอกแตกรัง หมาวิ่งเข้าไปหลังรถเข็นซึ่งคนขายทั้ง2ยืนอยู่รุม กัดกันตรงนั้น เจ้าของร้านได้แต่ยืนกอดกันสักพักหมาก็วิ่งไปกัดกันที่อื่น สนุกดี หันกลับไป โรตีร้านนั้นคนมาต่อแถววเหมือนเดิม มหัสจรรย์ไทยแลนด์มากๆ ถ้าทางร้านนั้นคงจะอร่อย แต่ที่เด่นกว่านั้นก็คือพวกเราซึ่งเอาแต่หัวเราะตั้งแต่ต้นจนจบ จนคนมองกันใหญ่

สีแยกปายหนาว สงสัยยืนตรงนี้จะหนาวเป็นพิเศษ

พอ เรื่องฮาๆผ่านไป ต่างคนก็แยกย้ายซื้อของฝากกัน พงเราและเบิร์ทไปซื้อเสื้อกัน ส่วนแตมกับหลุยส์ไปซื้อของกัน แล้วก็มาเจอกัน หลุยส์ไปเจอคนวาดภาพเหมือน รูปละ50บาทแตมเลยรอส่วนเราพงและเบิร์ทจะไปเขียนการ์ดส่งให้เพื่อนๆ พอเขียนการ์ดมีคนชมเราว่าวาดรูปน่ารักด้วย หุหุ เขิลๆๆๆ....*v*

พอ เขียนเสร็จก็ไปซื้อโคมเพื่อจะมาปล่อยที่Piranhaฯ ที่พักของเรานั่นเอง พอขับไปเกือบจะถึง คอนแทคฯที่หลุยส์ใส่ดันแห้ง แข็งโป๊กเลย(น่ากลัวอ่ะ)เลยขับรถต่อไม่ไหวเลยให้พงไปขับหลุยส์ซ้อนส่วนคัน นี้ให้เบิร์ทขับเราซ้อนกลางแตมซ้อนท้าย(คันนี้ของพะรุงพะรังมากขอบอก 555+)พอไปถึง ขอบอกว่าเมื่อมาก พงกับเบิร์ทหลับไปแล้ว เลยต้องปลุกขึ้นมา เพื่อที่จะไปปล่อยโคม พอปล่อมโคมแล้ว.....

โคมสวยมาก.....

ลอยสิ่งไม่ดีออกไปนะ....สาธุ

แล้วก็เข้านอน

ฝันดี เจอกันพรุ่งนี้ ปาย..