@Pai4

วันที่4มค.52

ตื่นขึ้นมา...วันนี้ต้องกลับแล้วสินะ...ทำไมรู้สึกแปลกๆนะ

หลุยส์ พง แตม ไปจ่ายค่าที่พัก พี่แอร์(เจ้าของ)ก็บอกว่า ว่างๆมาเที่ยวอีกนะ แล้วเรื่อนที่เราพักพี่เขาจะทุบทิ้งแล้วไปสร้างตรงมุมใหม่(แค่พวกเรามาพัก นี่ถึงกลับต้องทุบทิ้งเลยเรอะ!!!) อันนี้เรื่องจริง เค้าจะทุบทิ้งจริงๆ เพราะว่ามันเก่ามากแล้ว(แต่ในสายตาพวกเรา มันยังสวย น่าพักมากๆเลยนะ)

เบิร์ทนอนร้องไห้ เวอร์ๆ(อันนี้ไม่จริง)

และแล้วก็ได้เวลาออกจากPiranhaฯ รู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก แต่อีกใจหนึ่งก็ต้องรีบขับไปให้ถึงคิวรถตู้ให้เร็วที่สุดเพราะรถตู้ออก9โมง ครึ่ง พอไปถึงถนนคนเดินก็เอารถมอ'ไซค์ไปคืน(แอบลุ้นว่าเค้าจะเรียกเงินเพิ่มรึ เปล่า เพราะทำรถเค้าล้มถลอกซะขนาดนนั้น แต่เค้าก็ไม่ว่าอะไร ไม่รู้ว่าเห็นรึเปล่า?)

ไม่น่าเชื่อเราไปถึงเร็วมาก รถไม่ติด(จะติดได้ไงฟระ ไม่ใช่กรุงเทพฯ) ก็เลยไปหาของกินกัน พอกินเสร็จก็รีบไปขึ้นรถตู้ลงเขาไปเชียงใหม่

ข้าวจี่ อร่อย..

แต่ พระเจ้า!! อีตานี่ขับรถได้เน่ามากๆๆๆๆ จะอ้วกกันอยู่และ พงเลยขอถุงผู้หญิงที่นั่งข้างหน้ามา โชคดีมี่ไม่อ้วกแถมมีจอดพักกลางทาง เบิร์ทไปซื้อน้ำอะไรมาสักอย่างนี่แหล่ะ ขอบอกว่าแจ่มมาก!!! (แถม ใครไปปายแล้วเมารถ เค้าจะมีแวะข้างทาง ให้ไปซื้อน้ำชาเย็นๆอะไรเนี่ยแหล่ะ ร้านริมๆอ่ะ ดีมากขอบอก) และแล้วพอลงเขาเสร็จก็มาถึงเชียงใหม่ นั่งรถแดงไปสถานีรถไฟเชียงใหม่ ถ่ายรูปกีบป้ายเป็นที่ระลึกว่ามาถึงเชียงใหม่อีกแล้วนะ แล้วก็นั่งรถไฟกลับกทม.กัน

ไว้ว่างๆจะไปอีกนะ ปาย^^ 

คิดถึงปายจังเลย...