300ยอด ตอน ยอดมนุษย์

   

   กรี๊ดๆๆๆ สายๆๆๆๆ ทำไมมันสายอะไรทุกทีแบบนี้วะ คือจะไปที่ไหน จะเป็นคนสายทุกที ทั้งๆที่ตื่นเช้านะ อาบน้ำแต่งตัวแบบว่องด้วย มันมาสายอิตรงที่ แท็กซี่พากุไปหนองจอกนี่แหล่ะ แหม่ะ จากรังสิตไปลาดกนะบังพี่แกวิ่งไปทางหนองจอก ไปไม่เป็นก็น่าจะบอกกัน เศร้าใจ..T_T แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็ไปทัน...(เลทไปครึ่งชม. รอเราคนเดียว)

พอไปถึงกุจำได้ว่าธีมลายดอก ไอ้เราก็จัดเต็มซะ ลายดอกสงกรานต์บานตะไทยประไหมสุหรีปีระกาสุดฤทธิ์!! พอไปถึง ผ่าง!! ขอให้คำนี้จริงๆ ผ่าง!! คือแบบว่า ไม่เห็นสักคนใส่ลายดอก คือจะมีก็แบบวับๆแวมๆเหมือนชะนีใจไม่กล้าจะโนบราไม่โนบราดี ป่วยค่ะ กูน่ะป่วยอยู่คนเดียว ยังกะพนักงานศิลาพรซีฟู๊ด!! ดวกซ์!! T_T

ทริปนี้เราจะไป 300ยอดกัน!!

แบบว่าบรรยากาศในรถ นอนสุดพลังแรงกล้า ใครไม่นอนนี่เชย

นั่งไปก็เล่นเพลงไป จะเรียกว่าเล่นดีมั้ย เพราะเล่นทีไรไม่จบเพลง เล่นไป5ประโยคเปลี่ยนเพลงๆๆ เจ๊ล่ะกลุ้ม เห็นบ่นๆว่าไม่มีหนังสือเพลง เลยไม่ได้ฟีลส์..สักพักรถจอดปั๊ม กระทาชายนายโมสท์ไปซื้อหนังสือเพลงขึ้นมา เอิ่ม จาก5ยาวขึ้นมา2ประโยค เป็น7ประโยคก็หยุด เริ่มเพลงใหม่ ณ จุดๆนั้นอยากบอกว่า ดื่มวีต้าแล้วไปนอนซะ (อีกอย่างเสียงคนร้องก็เพราะกันทั้งนั้น หลิง ขวัญ ส้ม เจ๊กิ๊ก ปังปอนด์ นึกว่าซีซันไฟว์มาเอง...)

ตัดฉากมาตอนลงรถไปพักกินอาหารเที่ยง ชื่อร้าน คุณหมู ถ้ำไทร (ขอบพระคุณครูจื๊อสำหรับชื่อร้านฮะ >w<)

นุ้งทอยกินเยอะๆนะลูกจะได้โตทันคน

คนอื่นน่ะเค้าตักอาหารกินกัน แต่พวกเราน่ะอยู่บนเขา กรี๊ดดดดด ชั้นจะเป็นลาล่าคร็อป!! ชั้นจะไปปีนหุบเขากินคน เขาบอกว่า150เมตร ก็รีบเลย กล้วยๆ ใกล้ๆ แค่นี้สบายแฮ เหล่าผู้กล้าก็มี เรา ก็อบ เจ๊ เต็ม โม ส้ม จิ๊ก อาร์ม โมสท์ ฝาย แนท

แม่สาวใจกล้า

ดูได้จากภาพ สวยนะ แต่โทรมมากไม่ไหวละ ตลอดทางจะได้ยินคำว่า เจอยัง!! ถึงยัง!! กุลงละนะ!! เพื่อนก็จะท้วงว่า อย่าเพิ่งลง!! ทั้งหมดนี้เป็นเสียงตะโกน

สุดท้าย แต่ไม่ท้ายสุดเราก็เจอถ้ำ จะมีมังกรออกมาป่ะ(-*-) พอเข้าไป มืดพอสมควร ต้องใช้ไฟฉายใส่ถ่านตรากบ เช่าได้ข้างล่าง อันละ60บาท เห้ย สวยอ่ะ หินยอกหินง้อย เยอะไปหมด ก็ถ่ายรูปกันที่ระลึกแต่รูปไม่น่าดูท่าไหร่นะ..(คือรูปน่ะสวย แต่คนไม่สวย โอเคป่ะ)

ดูจากรูปไม่ได้แคปเจอร์หรือเบื้องหลังหนังฮอลลีวู๊ดทุนต่ำประการใด (อิส้มเหมือนนายพรานพาเหล่าตำรวจสำรวจป่าตามหาอังกอร์) หลังจากนั้นก็ทยอยลงมากันเรื่อยๆก็ต้องลงกันดีๆหน่อย ยกตัวอย่างแนท สังเวยรองเท้าให้กับเขาแห่งนี้ไปละ ระหว่างลงก็ได้ยินยินเสียงแพทตะโกนเหมือนอีสายใจแห่งมนต์รักลูกทุ่งตะโกนเรียกไอ้คล้าวให้ไปกินข้าวข้างๆกองฟาง พอลงไป ทุกคนก็มองด้วยสายตาที่สมเพชกับสภาพอัน อ่ะนะ ของพวกเรา หลังจากนั้นแต่ละคนก็ไม่ยอมน้อยหน้ากัน ทยอยขึ้นไปเขาเรื่อยๆ ส่วนพวกเราก็ขอโซ๊ยข้าวก่อนละกัน

เดี๋ยวมาต่อตอนหน้าจ้า...^_^

ขอบคุณรูปสวยๆจากครูจื๊อและฝายนะจ๊ะ