PYSHIE

    หลังจากที่ไปมิวเซียมสยามมา ยุทธก็บอกว่ามีอีกงานที่น่าสนใจ คือนิทรรศการ นิทรรศรัตนโกสินทร์ เค้าเปิดเป็นรอบๆ ใครที่ยังไม่เคยไป เข้าไปดูรายละเอียดได้ที่ http://www.nitasrattanakosin.com หรือ http://www.facebook.com/Nitasrattanakosin  ส่วนพวกเรามารอบสุดท้ายพอดี ตอน 18.00น เคารพธงชาติพอดี เข้าไปถึง ประหนึ่งแขกวีไอพี พนักงานที่นั่นจะต้อนรับดีมาก ขั้นแรกให้ไปซื้อบัตร แต่ถ้าเป็นนักกศึกษาอยู่เข้าฟรีนะจ๊ะ คนธรรมดา 100บาท ถ้วน *-*

       กรุงเทพฯมีพิภิธภัณฑ ์หลายแห่ง หลายที่ แต่ที่น่าสนใจสุด จะเป็นพิภิธภัณฑ์สยาม(มิวเซียมสยาม) ก็เลยนัดเพื่อนอีก2คนไปกัน(รวมเป็น3 งุงิ) เราจะไปดื่มด่ำความเป็นไทยกัน!!!      พอไปถึงก็มีรายการอะไรไม่รู้มาถ่ายด้วย ชื่อรายการไท๊ยไทย เลขไทยๆอะไรสักอย่างนี่แหล่ะ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก พอก้าวเข้าไปในมิวเซียม ก็เสียตังคนละ50ถ้าเป็นนักศึกษานะฏ้จะราคานี้ แล้วจะได้บัตรห้อยคอมา สวยๆเก๋ๆ พนักงานเค้าจะบอกให้รอรอบเข้าไปชมวีทีทัศน์ ระหว่างนั้นก็ไปเดินเล่นก่อน เราก็เดินไปในห้องแกลลอรี แสดงผลงาน เกี่ยวกับสีสันต์ของชาวเขา(จริงๆไม่รู้ว่าชื่อนี้รึเปล่า555+) มีเจเล่ไลท์เต็มเลย

        อยู่ดีๆก็รู้สึกอยากเดินเล่น(อีกแล้ว..) ออกไปหาอะไรทำชิลๆ สบายๆ แต่สภาพอากาศก็ไม่เอื้ออำนวยสักเท่าไหร่ แดดร้อนเปรี้ยงๆ เลยต้องหาร้านบรรยากาศนั่งสบายๆ มาเป็นที่รีแลกซ์ซะหน่อย นัดกับเพื่อนอยู่แถวเทเวศน์ เห็นว่าร้านอาหารแถวนั้นก็เยอะก็เลยไปหาอะไรกิน แถวนั้นคนวัยทำงานเยอะมาก ร้านอาหารก็เลยเยอะเช่นกัน อีกอย่างเป็นย่านเก่าแก่ มีอาหารหลากหลายชนิดให้เลือกบริโภค แต่ร้านที่เราเลือกกินครั้งนี้คือ ร้านต้นหอมผักชี... บรรยากาศหน้าร้าน

         อยู่ดีๆก็อยากไปเดินเล่นซะงั้น (ว่างเกินเหตุ) ก็เลยนัดเพื่อน(พง,หลุยส์)ไปเดินเล่นชิลๆหาของของกินแถวเยาวราช ก็ไม่รู้หรอกว่าจะกินอะไรดี เดินไปเรื่อยๆ ไปเดินเล่นซื้อของที่ตลาดเยาวราชก่อน ซื้อพวกขนมขบเคี้ยว ราคาถูกดี พอเดินออกมาตรงถนนหน่อยก็เห็นร้านติ่มซำร้านนึง พงบอกว่าเคยมากินร้านี้กับป๊า แล้วรสชาติอร่อย พวกเราก็เลยตัดสินใจกินกันที่ร้านนี้ The Canton House    เห็นว่ามีหลายสาขา อยากรู้ว่ามีสาขาไหนบ้าง ลองไปเช็คดูได้ที่  http://www.thecantonhouse.com  แต่สาขาที่พวกเรากินครั้งนี้คือสาขาเยาวราช พนักงานใจดี บริการสุภาพ คุณป้าพนักงานบอกว่า ให้มากินวันธรรมดา วันเสาร์อาทิตย์คนเยอะ ^^  วิธีสังเกตุร้านแคนตันเฮาส์  ให้ตรงมาทางสี่แยกเฉลิมบุรี ร้านแคนตันเฮ้าส์ อยู่ตรงข้ามกับร้านหูฉลามสกาล่า  (บางคนคิด ร้านหูฉลามสกาล่าอยู่ตรงไหนฟระ) เอาที่อยู่ไปเลย  530 ถนน เยาวราช แขวง สัมพันธวงศ์ เขต สัมพันธวงศ์ กรุงเทพฯ 10110  ขอบคุณข้อมูลจาก edtguide.com หน้าร้าน thx pic @facebook/thecantonhouse

    วันนี้ว่างๆ เลยออกไปข้างนอกหาอะไรมากระแทกท้องเล่นๆ ก็หาร้านอยู่พักใหญ่ จะกินแนวไหนดี จานเดียว บุฟเฟต์ ติ่มซำ ร้านอาหารชุด หรือกินของหวานดี เค้ก...คิดไม่ออกก็เลยนั่งรถไปฟิวเจอร์รังสิต นั่งไปเรื่อยๆมองไป2ข้างทาง เห็นก๋วยเตี๋ยวเรือ เออ ของขึ้นชื่อรังสิตก็ต้องก๋วยเตี๋ยวเรือรังสิต ว่าแต่จะลงยังไงล่ะ จ่ายตังเค้าไปแล้ว.. นึกขึ้นได้ว่า ที่ฟิวเจอร์ก็มีก๋วยเตี๋ยวเรือเจ้าดังไปเปิดอยู่นี่นา..     ร้านนี้ชื่อ ก๋วยเตี๋ยวเรือรังสิต อยู่ตรงทางออกของฟิวเจอร์ ฝั่งร้านอาหารซูกิชิ ร้านนี้พนักงานจะเยอะเป็นพิเศษ เจ้าของร้านจะเป็นป้าหัวหยิกๆพูดเยอะๆแต่ท่าทางใจดี(มั้ง55+) ละแวกนั้นมีหลายร้านเดินเข้าไปนิดเดียวก็จะเจอ ^^

     มาจะกล่าวไป... ก็เริ่มจากเราอยากไปไหว้พระทำบุญ แต่ก็อยากไปทำที่ไกลๆหน่อย ตอนแรกก็นัดกับเพื่อนๆว่าจะไปสุพรรณ แต่อิส้มบอกไม่เอาไม่ไป เดินทางลำบาก ก็เลยลงตัวที่อยุธยาเมืองเก่าของเราแต่ก่อน...    ก็นัดกันแต่เช้าเลยนะ ตอนแรกก็คิดว่าจะไปกันเยอะ ถึงอนุเสาวรีย์ อิเต็มโทรมาทันทีประหนึ่งมีตาที่3 ก็ไปเจอกันตรงBTSสักพักสาวจิ๊กก็มาอย่างโดดเดี่ยวไร้เงาญาติมิล เออ ดีแฮะ มากัน3คน(ประชด) โทรไปหาส้ม ไม่รับแฮะ สงสัยหลับอยู่ สักพักชีก็มา ที่ไม่รับเพราะIponeค้าง....ก็เหลือสาวก็อปคนสุดท้าย ก็เลยไปนั่งกินข้าวมันไก่ ก็อปก็ยังไม่มา...เดินไปรอที่แมคโดนัลด์(สาขาเซ็นเตอร์วัน) นั่งเล่นไปรอไป จิ๊กจะเอากล้องขึ้นมาถ่าย พอเอามาดู ฟิลเตอร์แตกละเอียดยับ เหมือนโดน10ล้อทับก็ไม่ปาน(ไว้อาลัยให้ฟิลเตอร์1วิ)   สักพักได้สัญญาณจากสาวก็อป มาสักที นัด8โมง ก็อปมา11โมง(555+) สรุปทริปนี้ไปกัน5คน โอเค เล็ทสโก!!! นั่งรอก็อปที่แม็ก(ภาพที่ถ่ายโดยกล้อง10ล้อทับของจิ๊ก ออกมาฟุ้งๆแบบนี้สวยไปอีกแบบ...)

  ว่างๆไม่มีอะไรทำ นอนก็ไม่หลับ(เนื่องจากนอนมาทั้งวัน อะไรจะนอนอร่อยขนาดนั้น...) ก็เลยมาอัพบล็อกเล่นๆซะเลย จะเขียนเรื่องอะไรดีล่ะ คิดไม่ออกว่ะ...นั่งดูยูทูปไป เออ เอาเรื่องนี้ละกัน ของเก่าเล่าใหม่ ง่ายดี..อิอิ เค พิธีกรจำเป็นจริงๆ

      เป็นครั้งที่2ที่ได้มาเชียร์บอลทีมที่ตัวเองชอบ นั่นก็คือ Bangkok Glass FC ที่สนาม Leo staduim(เตะเมื่อวันที่1พค.54) คลอง4 ใกล้บ้าน... ครั้งนี้ก็ไปกับพี่ชายและน้องชายเหมือนเดิม

              หน้าร้อนทั้งที จะมาอยู่บ้านให้อุดอู้อบอ้าวทำไม สถานการณ์บ้านเมืองก็ดราม่าไม่เปลี่ยนยิ่งเพิ่มความร้อนระอุเข้าไปใหญ่ เห็นแบบนี้เราเลยจะมาดับร้อนกันเปลี่ยนจากเปิดแอร์ในบ้านออกไปรับลมเย็นๆที่ทะเลแทนดีกว่า ไม่เปลืองไฟด้วย แต่เมื่อคิดจะไปทะเลแล้ว ของ10อย่างที่ไม่ควรลืมเมื่อไปทะเลมีอะไรบ้าง เราจะมาบอกกัน

วันที่ 4 มค. 52 ตื่นขึ้นมา...วันนี้ต้องกลับแล้วสินะ...ทำไมรู้สึกแปลกๆนะ หลุยส์ พง แตม ไปจ่ายค่าที่พัก พี่แอร์(เจ้าของ)ก็บอกว่า ว่างๆมาเที่ยวอีกนะ แล้วเรื่อนที่เราพักพี่เขาจะทุบทิ้งแล้วไปสร้างตรงมุมใหม่(แค่พวกเรามาพัก นี่ถึงกลับต้องทุบทิ้งเลยเรอะ!!!) อันนี้เรื่องจริง เค้าจะทุบทิ้งจริงๆ เพราะว่ามันเก่ามากแล้ว(แต่ในสายตาพวกเรา มันยังสวย น่าพักมากๆเลยนะ) เบิร์ทนอนร้องไห้ เวอร์ๆ(อันนี้ไม่จริง)

วันที่3มค.52 ตื่นนอนกันสายมากกกกกกกกกกกกก...(คงเพราะเมื่อวานเที่ยวหนักไปหน่อย) ก็เหมือนเดิม อาบน้ำแต่งตัวกันก็ปาไปเกือบ2 ชั่วโมงแล้ว(แต่งอะไรกันนักันหนานะ 5 ตัวนี้) แต่วันนี้สะดวกแล้วเพราเรามีรถมอเตอร์ไซค์2 คันขับได้ตามใจชอบแล้วก็ตกลงกันว่าจะไปกินข้าวกันที่หมูบ้านยูนนาน ก็ขับรถกันไป พอ ไปถึง อุ๊..พระเจ้า!!! แดดร้อนมากๆๆๆๆ จนเสื้อกันหนาวที่ใครหลายๆคนใส่มาด้วยมีอันต้องถอดออก(ดีนะเราไม่เอามา)  แดดร้อนมากจนทำให้วันนั้นเราเองค่อนข้างเบลอๆ  เอ...กินร้านไหนดีหว่า ... อุ๊ยๆๆ!!! อย่าเพิ่งกินข้าว ไปถ่ายรูปกันก่อนดีกว่า อุ๊ย อยากโล้ชิงช้าอ่ะ แต่ให้ตายสิ แดดร้อนเป็นบ้า!! หยุดความคิดนั้นทันที ได้เวลากินข้าวได้แล้ว ชั้นหิวแล้วนะ!!  อืม...แต่ว่ากินร้านไหนดีล่ะ ตรงนั้นคนก็เต็มเลย(มันเป็นสถานที่เหมือนโรงทานในหนังจีนกำลังภายในน่ะที่ จริงมันน่าจะเป็นภัตรคารนะ หุหุ) ไม่เอาดีกว่าๆๆๆ...กินร้านอื่น แต่ว่าร้านไหนล่ะ...เดินย้อนกลับไปก็ไปเจอร้านขนนมจีนยูนนาน ก็เลยกินกันต่างคนต่างสั่ง ใครสั่งอะไรมั่งจำไม่ได้หรอก กินๆไป(ไม่รู้ว่าเค้าให้น้อยหรือเราหิวกันแน่ มันไม่อิ่มอ่ะ...-*-) ทำไมรูปเบลอ อ่อ....

วันที่ 2  มค. 52 ตื่นขึ้นมาได้ประมาณ 9 โมงเช้า นั่งดูโทรศัพท์ อ้าวโทรศัพท์ตรูเป็นไรไปวะ ใช้ไม่ได้ เปิดปิดลองอยู่หลายครั้ง ผลสรุปคือซิมการ์ดพัง!!!(ค่อยซื้อใหม่ก็ได้)  ก็อาบน้ำแต่งตัวกัน ใช้เวลานานอยู่นะ กว่าจะออกก็ 11 โมงกว่าๆแล้ว อ้าว..จะไปไงล่ะเนี่ย รถก็ไม่มี ทันใดนั้นสวรรค์ก็ทรงโปรดประทานพี่แอร์มาให้(พี่แอร์เจ้าของเกสท์เฮาส์)  มาขึ้นรถไปกับพี่ เดี๋ยวพี่จะไปส่ง " ขอบคุณจ้าาาา... ^^" คนกับที่พักอย่างไหนสวยกว่า??

     ปาย   เมืองเล็ก ๆ ที่ถูกโอบล้อมไปด้วยขุนเขา สูงตระหง่านเป็นรอยต่อชายแดนไทย-พม่า ฤดูหนาวอากาศเย็นจัด เมืองเล็กๆแห่งนี้มักปกคลุมด้วยสายหมอก ละอองน้ำจางๆยามเช้า บรรยากาศอันเงียบสงบ ทุ่งนาสีเขียว ท้องฟ้าสีคราม กับแสงแดดอุ่นๆ ที่ทอดผ่านม่านหมอกหนา แลเห็นต้นสนไม้ยืนต้นเมืองหนาวสูงใหญ่เป็นทิวแถวตามเชิงเขา วิถีชีวิตที่เรียบง่ายของผู้คน  ด้วยความเป็นเอกลักษณ์นี้ ปายได้ดึงดูดนักเดินทางให้มาสัมผัสมนต์เสน่ห์แห่งนี้ เอิ่มมม..... ก่อนอื่นต้องขอเกริ่นก่อนว่า ใครที่มาอ่านบล็อคนี้แล้วอ่านไม่รู้เรื่องคงไม่แปลก เพราะเราเขียนเองยังอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องเลย หุหุ ทริปนี้มีเพื่อนผู้ร่วมชะตากรรม5ตัวด้วยกัน พิชชี่ หลุยส์ พง เบิร์ท แตม วันที่ 31ธค.51 เดินทางขึ้นรถไฟเวลา21:50 ถึงแม้ว่าจริงๆแล้วรถไฟจะเรท แต่ก็มัวแต่นั่งเมาท์เพลินจนเกือบขึ้นรถไม่ทัน วันที่1มค.52 เวลา24:00น.ฉลองปีใหม่บนรถไฟกัน สนุกสนาน ดีใจที่ไม่ได้มีแค่พวกเราที่เสียงดัง ยังมีฝรั่งอีก5-6คนเสียงดังกว่าพวกเราอีก นอนกันด้วยความทรมานเนื่องขากขึ้นรถไฟชั้น3กัน (เวลาที่แสนทรมานผ่านไปครบ12ชม.) เย้!! ถึงเชียงใหม่แล้ว!! ^o...